BİR GÖÇ DAHA NOKTASI (.) OLMAYAN

"Çok uzakta, çok yakınsın."

Belkide  kurtuldu sanıyor kendisini değil mi ?

Gemisini kurtaran kaptan misali.

Oysa ki yenilgiler  ve yanılgılar şehrindeki...

Bir hikayedir yaşantımız.

Bir çocuğun uykudan uyanma vaktindeki derin bir hüzün yüküdür.

Gözlerini açamadan duyulan bir annenin sesidir.

"Le ke Henifi bar kerdo" Hanifiler evini yüklemiş.

Diyen...

Ve muhatabının taâ yüreğinin Levh-i Mahfuz'unda.

Of off offf dedirten!

Ahları ile gözyaşlarının ıslandığı bir resim.

Anlamı henüz kavranmamış.

Ve şairin mısralarında dile gelen.

"Her şey yaralı bir zamana akarken,
Kim söyleyebilir çıraların beyhûde söndüğünü."

"Toprağından ayrılmış herşey gibi sahteydim."

Acıtan,

Sılaya hasreti çoğaltan,

Domino taşları gibi ardı sıra bir göç,

Bir göç daha noktası olmayan.

Toprağı,

Havası ,

Suyu ile arasına mesafeli

Tarihsizleştiren.

Maddileştiren.

Bir ev,

Bir araba,

Bir maaş ile aç kalan...

Everest Dağı gibi kocaman bir yanlızlık zindanına mahkum eden.

Büyük Okyanus'taki Bermuda Şeytan Üçgeni'ndeki girdap gibi derin ve bilinmez travmalarla yıpratan..

"Yıkılan çeşmenin âb-ı hayatından; meyvesinden mahrum kalınan armut ağacına; yıllar sonra sahip çıkamamanın vicdani ve beşeri muhasebesini yaptıran.

Bir göç daha noktası olmayan.

Belki bir kuşluk vakti,

Benliğinde patikalar,

Yüreğinde özlemler,

Hücrelerinde işgaller oluşturan.

Sevdiklerinin ardından...

"Sen giderken dönüp baktım. 

Siyah saçlarının döküldüğü sırtına, gözlerimi bıraktım.

"Yoktun, çok uzakta , çok yakınsın" dedirten.